Forum Klanu 'Ab Initio'

Alice van Lauftmeere

- Owszem, mogło się tak wydarzyć, Rharvaldzie. A to tego małego, głośnego i denerwującego to ja się przestałam przyznawać.. już dawno. - mówiąc to, dziewczyna puściła zawadiackie oczko do Leanny - Alice jestem. Przy zapoznawaniu się nie mów lepiej, że Ci miło, bo możesz jeszcze tego pożałować..
Ali zeskoczyła z wysokiego krzesła, na którym siedziała. Woń cynamonu, wcześniej nikła, w czasie jej ruchów nasiliła się znacznie.

Leanna

Zdrajca wyrwał się dziewczynce z rąk i szerokim łukiem omijając Tewama ruszył w kierunku Nefesha. Mruczał przy tym głośno, jakby chciał ostentacyjnie pokazać Pedrosowi, że jest milusim i kochanym kotkiem, wbrew jego opini.
- Rharvald, Ty się w moje wychowanie nie mieszaj. - pogroziła mu palcem w zabawny sposób - Już wychowywało mnie.. zaraz, zaraz, ilu ich tam było?.. Czterech tatusiów?.. Consti, Chali.. - zaczęła wyliczać, ale na widok miny Alice urwała nagle. - Ekhm.. To może ja się pójdę grzecznie pobawić.
Wzięła z lady pustą butelkę i poszła do wolnego stolika.

Rharvald

Hm... chyba jestem troche za mlody na 'tatusiowanie'. Zreszta i tak mnie w to nie wrobisz.. moglbym byc ewentualnie mlodszym-starszym bratem, ktory dba o wychowanie swojej nieokielznanej siostrzyczki *powiedzial z usmiechem i wzial Zdrajce na swoje kolana*

Gothar

- Yy.. Dzień dobry, czy tu biją? - autorem słów owych był pan w poniszczonym, zielonym płaszczu (trochę wytartym i wysłużonym, ale - co niezwykle ważne - żaro- i ognioodporny) wchodzący do tawerny - No więc ja jestem Gothar i.. w ogóle. Pewnie mnie znacie, a jeśli nie, to chyba nawet lepiej. Mam w sercu mrok i niechęć, jestem cyniczny, żeby nie powiedzieć 'chamski', bardzo nieczuły, lubię się droczyć, sprzeczać. Zawsze mam rację. A jak nie, to palę. Na stosie, rzecz jasna. Więc ostatecznie mam rację, prawda? - Gothar zawiesił to pytanie w powietrzu, rozglądając się po tawernie. Była pusta - Yyy.. no.. nieważne. To ja się rozgoszczę. I poszukam kici. - rzekł, nie zwracając uwagi na brak słuchaczy. W momencie każdego człowieka (... Inkwizytora?) przychodzi taki czas, że lubi pogadać do siebie.

Klonus

- Gotharze - odezwał sie głos gdzieś z kąta izby. To Klonus wstał zza pieca i ruszył ku nowoprzybyłemu - znany i... znany inkwizytorze. Pytasz się, czy prawdę rzeczesz? Powiedz mi więc, czymże jest prawda. Powiem ci - czymkolwiek jest, trudno ją dostrzec przez ognie inkwizytorskich stosów - zwłaszcza niektórych. A na pewno należy jej szukać, a nie mieć.
Klonus minął Gothara i wyszedł niewielkimi, jak na jego wzrost, drzwiami.

BlckShp

Drzwi tawerny uchyliły się. Pojawił się w nich człowiek niewysoki, acz potężnie zbudowany. Był niższy niż większość ludzi, a dodając do tego jego długą, plecioną w warkocze brodę śmiało mógł uchodzić za krasnoluda, nieco wyrośniętego, ale jednak krasnoluda. Na głowie miał burzę długich, czarnych i, co najbardziej charakterystyczne, kręconych włosów, które były jego skarbem jak i przekleństwem. Jedynym jasnym akcentem w wyglądzie gościa były oczy, błękitne oczy, których spojrzenie sprawiało wrażenie tak zimnego i nieobecnego, że wszyscy instynktownie opuszczali wzrok. Gdyby jednak ktoś przyjżał się dokładniej zobaczyłby w nich radosne ogniki odsłaniajaće prawdziwą nature przybysza, człowieka w głębi serca przyjaznego i skorego do dobrej zabawy. Jednak niewielu się przyglądało, większość ludzi odrzucała sama jego kamienna twarz, nieliczni byli w stanie zarejestrować jego ciężki, głównie skórzany strój z licznymi ćwiekami, metalowymi klamrami i łańcuchami oraz herbem AS na ramieniu. Taki sam herb widniał na jego młocie, który przybysz nosił przypięty u pasa, młocie zdradzającym profesje właściciela nawet najmniej spostrzegawczym ludziom. Niski mężczyzna był kowalem, a ci którzy znali historie Imperium wiedzieli, że był to jeden z najlepszych kowali, jacy kiedykolwiek żyli w Vackell. Był to Blck Shp, zwany Owcą, jeden z niewielu, ktorzy wyszli zwyciesko ze starcia z Inkwizycją.
-Witajcie! - powiedział przybysz, przestąpiwszy próg tawerny, następnie skierował sie do Gothara - Napijesz się się piwa przyjacielu? Ja stawiam...

Leanna

- Dzidziu...adziuś Owiec! - dziewczynka zostawiła w spokoju butelkę, którą właśnie rozbiła.
Podbiegła do gości, grzecznie ukłoniła się Inkwizytorowi, po czym pociągnęła Blcka za rękę do stolika.
- Co prawda to nie to samo, co Stolik nr 7 w Chatce, ale też mu się podobnie jedna noga chybocze. Usiądź dziadku, bo się zmęczysz. - powiedziała z zaczepnym uśmiechem i podsunęła mu pod nos butelkę piwa.